GAMLI LANDSPÍTALINN ÞJÓÐARSKÖMM .

ÞVÍ  miður hef eg allataf átt einhverja veika ættingja frá bernsku.

  Spítalaheimsóknir því liður í öllu mínu lifi.

 Núna er ástandið á Gamla Lansanum orðið til svo háborinnar skammar að eg skil ekki að þetta frábæra og fórnfúsa fólk sem vinnur þar skuli ekki allt hafa gefist upp.

  Sjúklingar eru meðhöndlaðir eins og refsifangar vegna plássleysis.

  Inná þröngum örherbergjum eru tvö rúm með tjaldi á milli- sumstaðar fleiri.

Einn stóll fyrir gesti í herberginu- einn sjúklingur með hjólastól- annar með göngugrind.

 Þegar þarf að sinna öðrum sjúklingnum í einu- þarf að færa stólinn- hjólastólinn- draga svo rúmið sem er upp við vegg fram svo hjúkrunarfræðingur komist að sjúklingnum.

Ef um tvær persónur er að ræða sem þurfa að aðstoða  verður önnur að standa við fótagaflinn.

  EG EFAST UM AÐ MENTAÐIR HJÚKRUNARFRÆÐINGAR EIGI AÐ ÞURFA AÐ FLYTJA HÚSGÖGN FRAM OG TIL BAKA-  enda þörf fyrirþá í annað.

 Síðast en ekki sýst eru þeir sem ekki geta haldið hægðum í rúmi öðrumegin við tjald þar sem hinn sem er kannski í skárra ástandi á að matast.

   MUNDI FÖNGUM VERA BOÐIÐ UPPÁ ÞETTA ?

   Það ættu allir landsmenn að athuga að þeir geta lent inná spítala á morgun  eða seinna. Það geta ekki allir ger eins og ráðherraklikan- farið á einkaspítala erlendis.

  

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 29.10.2011 kl. 17:43]

Þetta eru skelfilegar lýsingar Erla, og svo sannarlega til háborinnar skammar.